Przez wieki historii rola kobiet zmieniała się, ale również różniła się pomiędzy społecznościami.  Niektóre społeczności miały w swoim gronie potężne wojowniczki, wielkie kapłanki i polityczne przywódczynie. W innych społecznościach role kobiet ograniczały się do dbania o ognisko domowe i rodzicielstwo.

W dzisiejszych czasach wciąż role kobiet wspołecznościach całego świata znacząco się różnią.  W niektórych krajach przewodzą, w innych ich rola jest sprowadzana do najniższego poziomu. Kobiety utrzymywane są na pozycji niższej, niż mężczyźni, zazwyczaj w społecznościach, gdzie ogromny wpływ na funkcjonowanie codzienne i prawo mają religie monoteistyczne, albo tam, gdzie jest wyjątkowo niski poziom edukacji.

Kobiety w starożytności

W historii starożytnej znajdujemy wiele silnych i znaczących postaci kobiecych, jak dla przykładu – Cleopatra, Boudicca, Eshter. Pierwszy spisany wiersz, który przetrwał do dnia dzisiejszego, został napisany przez kobietę o imieniu Enheduanna, która była kapłanką cywilizacji sumeryjskiej, a jej wiersz jest wyrazem uwielbienia dla żeńskiego bóstwa o imieniu Innana.

W wielu częściach starożytnego świata pozostawiono kobietom prawa i odniosły one znaczącą rolę historyczną. W kulturze celtyckiej Galii (obecnie Francja) i Wysp Brytyjskich kobiety walczyły razem ze swoimi mężczyznami, jako wojownicy. Przekazy mówią, że słabszą siłę fizyczną nadrabiały zawziętością, zręcznością i sprytem. Boudicca, brytyjska królowa celtycka, która walczyła z rzymskimi najeźdźcami swojego kraju jest doskonałym przykładem tego, jak kobiety mogły funkcjonować w tamtych czasach.

Na przestrzeni dziejów niewiele cywilizacji stworzyło tak korzystne warunki kobiecie, jak w starożytnym Egipcie. Egipcjanki odgrywały doniosłą rolę w społeczeństwie, co przekładało się na stosowane regulacje prawne. Prawa i swobody, jakimi cieszyły się Egipcjanki, sprawiły, że żona była faktyczną towarzyszką męża. Była jego równoprawnym współmałżonkiem. Towarzyszyła mu ręka w rękę, nie tylko w domu, ale również podczas innych zajęć, jak choćby polowanie, czy łowienie ryb. Obowiązki zarządzania domem rozkładały się na obu współmałżonków. Razem podejmowali decyzje. Żona wspierała męża służąc mu dobrą radą, a kiedy zachodziła taka potrzeba sama dbała o dom i zarządzała nim. Kobiety eksponowane były także na wyższych stanowiskach. Jednym z przykładów jest królowa Teje, matka Echnatona, która zajmowała poczytne miejsce w polityce państwa.

Kobiety i kościół w średniowiecznej Europie

Pojawiły się dowody, że we wczesnym kościele chrześcijańskim, kobiety mogły zajmować wpływowe stanowiska, równe mężczyznom. Wsród ówczesnych biskupów zdarzały się kobiety. A odkryta pod koniec XIX wieku w Egipcie ewangelia Marii Magdaleny wskazuje, że była ona kiedyś znaczącym przywódcą religijnym, ponieważ ewangelie były spisywane tylko dla ważnych postaci religijnych.

Zmiany zaczęły następować w czwartym i piątym wieku naszej ery, kiedy regularnie pisma „Ojców Kościoła” reguralnie promowały treści poniżające kobiety. Pisarze tacy, jak Tertulian, Święty Augustyn i święty Jerome uważali kobiety za słabe, histeryczne i otwarte na pokusy. Twierdzili, że ich włosy powinny być zakryte, ponieważ były tworem diabła. Mężczyzn ustawiali między kobietą a bogiem w hierarchii wszechświata. To ci ojcowie kościoła obwinili Ewę za upadek ludzkości, a co za tym idzie, wszystkie kobiety. Wydaje się, że to oni mieli wpływ na zmianę pozycji kobiet w społeczeństwach chrześcijańskich. Do dziś kobiety nie mogą być kapłanami w kościele katolickim, który właśnie wywodzi się z tych wczesnych tradycji.

Kobiety w średniowiecznej medycynie

W dawnych czasach kobiety żyły blisko natury, szanowały ją i rozumiały. Dlatego też dostrzegały i rozumiały moc roślin. Przekazywały sobie wiedzę o leczniczych owocach natury z pokolenia na pokolenie. Dodatkowo – zazwyczaj wrażliwsze od mężczyzn, z większym dostępem do swojej intuicji – z powodzeniem pomagały bliskim w leczeniu, czy rekonwalescencji, wykorzystując dobra natury. Takie umiejętności zapewniały im ważne miejsce w społeczeństwie. Dawały swoistą moc.

Jednak w miarę upływu średniowiecza mężczyźni zapragnęli zagarnąć i to, co tradycyjnie było domeną kobiet. Apteki, lekarze, alchemicy zaczęli ostro konkurować z kobietami i ich wiedzą zielarską. Ówczesna, jakże okrojona medycyna (leczenie pijawkami, itp.), ogłosiła uprawianie leczenia bez nauk uniwersyteckich, jako nielegalne. Jednocześnie średniowieczne uniwersytety nie przyjmowały kobiet. Kulminacją tych ruchów były oskarżenia kobiet, leczących roślinami – zielarek, o czary i masowe palenie „czarownic na stosach”.

Lekarze tamtego okresu głosili tezę, że kobiety są podatne na chorobę zwaną „histerią” – słowo to pochodzi od łacińskiego słowa „macica” i „szaleństwo”. Twierdzili też, że kobiety były jakby „pustymi naczyniami”, które jedynie „gościły” męskie nasiona. To dopiero w XX wieku naukowcy odkryli, że kobiety dostarczają 50% DNA dziecku.

Kobiety w historii nowożytnej

Koniec XVI wieku wraz z renesansem niewiele przysłużył się, jeśli chodzi o odzyskanie pełni praw przez kobiety w społeczeństwie. O tym okresie można tylko powiedzieć, że piękno kobiecego ciała zaczęło być publicznie przedstawiane w sztuce.

W całej Europie kobiety nie mogły głosować i miały znacznie mniej praw własności, niż mężczyźni. Młode arystokratyczne kobiety były często zmuszane do małżeństw politycznych, gdzie cała ich własność przekazywana była mężowi, w wyniku czego stawały się zależne od mężczyzny. Przeważały surowe oczekiwania, co do czystości kobiet, a kobiety, które złamały zasady, były karane jak przestępcy i doświadczały ostracyzmu społecznego.

Dopiero w dwudziestym wieku kobiety osiągnęły podobne przywileje, jak mężczyźni. Grupy kobiet, takie jak sufrażystki, z powodzeniem prowadziły kampanie na rzecz przyznania kobietom prawa głosu – w większości krajów miało to miejsce do 1930 r. Dwie wojny światowe pokazały, że kobiety ,mogą zająć miejsce mężczyzn w fabrykach, że mogą również pracować poza domem i przyczyniać się do rozwoju gospodarki, kultury.

Po II wojnie światowej większość kobiet nie chciała wracać do poprzedniego życia. Podobało im się poczucie celu i udział w pracy na rzecz społeczeństwa, gospodarki. Tak stało się to widoczne i niepokojące dla męskiej części społeczeństwa, że w latach pięćdziesiątych media i reklamodawcy, przy okazji promowania produktów, zaczęli podkreślać tradycyjną rolę kobiety i wartość jej biernego zachowania, takiego jak „utrzymywanie szczęśliwego mężczyzny” i „stawianie jego potrzeb na pierwszym miejscu”.

Rewolucja feministyczna lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych zmieniła na zawsze doświadczenia kobiet. Osiągnięto już pełną równość, kobiety stały się aktywne i widoczne w polityce, w medycynie, w biznesie i sztuce.

Ten trend trwa nadal i obecnie w wielu społeczeństwach kobiety, z powodzeniem decydują o sobie, swoich rodzinach, majątku, mają wolny wybór, co do ról, jakie chcą podjąć w swoim życiu. Mało tego, obecnie, w wielu społeczeństwach, więcej kobiet ma wyższe wykształcenie, niż mężczyzn. Kobiety wpływają na zmiany globalne, wspierają wielkie ruchy społeczne, polityczne, zdobywają nagrody i uznanie, niejednokrotnie większe, niż mężczyźni.

Ale tak naprawdę ważne jest, aby kobiety miały po prostu – wybór. Jak chcą żyć. I niech mają pełny wybór – począwszy od tradycyjnej opiekunki domowego ogniska, aż po niezależną kobietę biznesu w branży uznawanej za męską. Niech mają prawo zachowywać się, jak chcą. Niech mają prawo mówić „nie”. I wybierać partnerów.

I nie chodzi mi tutaj o wspieranie jakiś ruchów kobiecych, mających na celu zawłaszczenie wszelkich praw i zdyskredytowanie mężczyzn. Nie. Uważam, że światu potrzebni jesteśmy wszyscy dla zachowania zdrowej równowagi. Bez dzielenia ludzkości na kobiety i mężczyzn, na lepszych i gorszych, tych co mogą więcej, czy mniej.

Ważne, aby każdy miał takie samo prawo wyboru.